Ρεπορτάζ στην κλινική της La Borde στο Cour Cheverny, όπου από το 1953 μια ομάδα νέων ψυχιάτρων, που επηρεάστηκε από την ψυχιατρική ανανέωση της δεκαετίας του 1940 και στη συνέχεια από τον Μάη του 68’, επιδιώκει να «εμφυσήσει ζωή στους άρρωστους ενώ παράλληλα τους θεραπεύει». Αυτού του είδους η θεραπεία βασίζεται στην ανάληψη μεριδίου ευθύνης τόσο των ασθενών όσο και των φροντιστών.
Συνέντευξη του Dr. Jean OURY, διευθυντή της κλινικής και του Félix GUATTARI, επικεφαλής ψυχαναλυτή, σχετικά με την ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης δομής. Συνεντεύξεις ασθενών, ατομικά ή σε ομάδες, σχετικά με την ασθένειά τους και τη σημασία της La Borde γι ‘αυτούς.
Η ψυχιατρική κλινική της La Borde ιδρύθηκε από τον Jean Oury και μια ομάδα νέων ψυχιάτρων, επηρεασμένη από τις κοινωνικά ρεύματα της εποχής. Αυτό το κίνημα, του οποίου ο ψυχαναλυτής Félix Guattari ήταν μια ζωντανή φιγούρα, έλαβε υπόψη του τη δημιουργική και παραγωγική διάσταση της τρέλας και επανασχεδίασε το πλάνο φροντίδας, παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από τις κατασταλτικές διαστάσεις της παραδοσιακής ψυχιατρικής και τον ψυχαναλυτικό κομφορμισμό, ανανεώνοντας τις θεραπευτικές σχέσεις μεταξύ φροντιστών και ασθενών. Οι αμφισβητούμενες ιεραρχίες και η ανακατανομή της εργασίας μεταξύ των ειδικοτήτων, έθεσε το ίδρυμα σε μια κεντρική θέση ενός καινοτόμου για την εποχή θεραπευτικού εγχειρήματος.
Το φιλμ είναι μια φωτεινή βόλτα στην κλινική της La Borde, η οποία μας οδηγεί στο να συναντήσουμε τους ασθενείς των Jean Oury και Felix Guattari καθώς και μια συλλογική ζωή υπό τη διαδικασία της «επινόησης».
Συζητήσεις σκέψεις, γύρω από την ταινία που γίνεται, ο χρόνος που ρέει, και μια ορισμένη μορφή γλυκύτητας που ψηλαφεί την ουτοπία εμποτίζει το πνεύμα των γυρισμάτων αυτού του ντοκιμαντέρ.
