x
s y m v a l l e i n

Η Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση ορίζεται ως μια διαδικασία, με την οποία παρέχονται οι δυνατότητες στα άτομα με ψυχικές διαταραχές ή νοητική υστέρηση με δευτερογενείς ψυχικές διαταραχές, να επιτύχουν ένα όσο το δυνατό καλύτερο επίπεδο ανεξάρτητης διαβίωσης στην κοινότητα.

Η ψυχοκοινωνική αποκατάσταση είναι μια στρατηγική που λειτουργεί στο όριο μεταξύ του ατόμου, του διαπροσωπικού του δικτύου και του ευρύτερου κοινωνικού πλαισίου. Η προσέγγιση της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης είναι ανθρωπιστική, και όχι φιλανθρωπική. Η ανθρωπιστική προσέγγιση συνταιριάζει μια ηθική και μια επιστημονική θέση. Ο στόχος της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης είναι η λειτουργική ανικανότητα, όχι η χρονιότητα.

Ο προσανατολισμός των υπηρεσιών αποκατάστασης προσδιορίζει την φιλοσοφία και την πρακτική των υπηρεσιών, επαναπροσδιορίζει την σχέση με τους ωφελούμενους και ανοίγει τον δρόμο της εξέλιξης τους. Οι μονάδες λειτουργούν ως κεντρικά σημεία του ευρύτερου κοινωνικού δικτύου, δίνουν μορφή και δομή στην φροντίδα, συνδυάζοντας διαφορετικές υπηρεσίες, στην προσπάθεια να ανταποκριθούν σε πολύπλοκες ανάγκες των ατόμων.

Συμπερασματικά, σε επίπεδο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ο κοινοτικός αναπροσανατολισμός της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο τα τελευταία έτη με την ανάπτυξη ενός ικανοποιητικού, αλλά όχι επαρκούς δικτύου υπηρεσιών και με την βαθμιαία κατάργηση των ενδονοσοκομειακών ψυχιατρικών υπηρεσιών.

Η Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση δεν συνεπάγεται ασφαλώς θεραπεία ή πλήρη επαναφορά «φυσιολογικών» ικανοτήτων, αλλά υποστήριξη στην ανάκτηση ελέγχου, την ανάπτυξη δεξιοτήτων και ευθυνών που οδηγούν προοδευτικά στην αυτο-ανάπτυξη και αυτο-διαχείριση, δηλαδή σε νέες διόδους για έναν τρόπο ζωής ικανοποιητικό και ελπιδοφόρο, σχετικά με τους περιορισμούς που θέτει η «διαταραχή» ή η «πάθηση».